Birate knjige? Evo nekoliko naslova domaćih autora koji će vam oplemeniti dane, postaviti neka važna pitanja, a možda ponuditi i odgovore na njih.
Roman “Istine i laži” Vojislava Radojkovića, koji je objavio “Lom”, ispovjest je koju slikar Branko Bane Milić pripovjeda svom „unutrašnjem dvojniku“, piscu Branku Miliću, i gde svaki događaj ima dvije verzije – istinitu i lažnu. U priči koja zahvata vremenski raspon 1980 – 2004, od njegovog odlaska sa sela u Beograd, najpre u gimnaziju, potom i na Likovnu akademiju, do ulaska u politiku i biznis, događaji se nepredvidljivo račvaju i umnožavaju, politička dešavanja devedesetih se iskrivljuju, porodična istorija relativizuje, da bi se u svojevrsnoj igri ogledala sve pretvorilo u literarnu travestiju i apsurd, gde glavni junak, vođen dvijema opsesivnim idejama – da osvoji djevojku u koju je zaljubljen još od osnovne škole, i ambicijom da postane slavni slikar – završava kao umetničko djelo svog najboljeg prijatelja Mirka Karavađa.
„Nikada nećemo saznati šta je bilo u glavi Branka Milića na promociji romana Istine i laži, možemo samo pretpostaviti da je bio spreman da se suoči sa svojim zlodelima. Možemo da nagađamo da je bio spreman da na samoj promociji ustane i sve prizna, ali kad je njegova urednica počela da čita delove romana, zanemeo je. Djelove koje je ona pročitala nije napisao on, bez obzira što se i u tom, njemu nepoznatom tekstu, spominje lično imenom i prezimenom, i što je rečeno da je ubica. Na kraju večeri dobio je gromki aplauz. Novine su kasnije pisale o autorovom majstorskom poigravanju vremenom, o živim dijalozima i suptilnom humoru. Neki kritičari su se potrudili, i u crnim hronikama našli članke o smrti tih jadnih djevojka, ali nisu se upecali, još su i pohvalili autorovu posvećenost detaljima. U jednom od televizijskih prikaza, govorili su i o čudesnom preobražaju jednog osrednjeg pisaca u velikog. . .“
Vojislav Radojković rođen 1965. u Petrovcu na Mlavi. Završio Poljoprivredni fakuletet u Beogradu. Do sada je objavio četiri romana: „Nisam ja budala“ 2007, „Poslednji dani bioskopa Delo“ 2009, „Patuljci broje do sedam“ 2013, „Dečak koga je ujeo gušter“ 2018. Član je Srpskog književnog društva. Živi i radi u Beogradu.
U knjižarama se odnedavno mođe naći novi roman nagrađivanog pisca Jovice Aćina „Pilot tramvaja“ koji je objavila “Laguna”.
Sa nasmrt bolesnim ocem i mladićem izbjeglim s Galipolja pripovedač je kao dečak prešao albanske planine. U Marseju se skrasio kao vozač tramvaja. Pokušavajući da razotkrije zagonetni zločin, on odaje počast mrtvom prijatelju, kao i drugima koji su mu bili bliski, a život im je oduzet.
„Nisam mogao da odolim priči koja govori o čudesnom junaku iz naših krajeva“, rekao je Jovica Aćin, pričajući o novoj knjizi. „Pošto je kao dječak prošao golgotu, on se suočava s novim mukama, u dalekom kraju, ali ga prijateljstvo, ljubav prema drugima, štiti i on se potom na efektan i neočekivan način odužuje za tu zaštitu. Mislim da danas, u vrijeme kad granice sve više postaju presudni elementi čovjekove sudbine, ovakve priče predstavljaju neophodne snove, koji nas podučavaju o šansama za naš opstanak. Uz to, dok sam roman pisao, svaka stranica u njemu zvala je sledeću, gotovo kao odgonetku, ali koja se i sama pretvarala u zagonetku. Verujem da bi i čitaoci mogli da podele to iskustvo sa mnom.“
Ovo je knjiga o Putu, roman o granicama i njihovom prelasku. O granicama koje dijele zemlje, ljude, predele, godišnja doba, granicama između mora i kopna, ljubavi i mržnje, okrutnosti i prijateljskih osjećanja, bjegunaca i progonitelja, života i smrti. U šumu jedne od milion kapljica okeana dvadesetog vijeka čujemo potmulu tutnjavu stoljetnog potopa koji još traje.
Izdavačka kuća “Geopoetika” objavila je roman Filipa Čolovića “Razbrajalica za Andreasa Sama” koji je prava poslastica za ljubitelje dijela Danila Kiša.
“Dva vremenska toka ovog romana sa više ukrštenih ličnosti no što su to Andreas Sam i njegov književni tvorac, čine zapravo lavirint sastavljen iz faktografije i fikcije: nesumnjivi i sumnjivi dokumenti isprepletani su sa izmišljenim verzijama (ne)poznatog. Dvostruka prošlost (istog junaka i ove i Piščevih knjiga) sastoji se od sjećanja, fotografija, kadrova filma i života.
Ovo je igra citatnosti: domišljenih i skrivenih citata, asocijativnosti, produbljene i produžene ideje Piščevog ciklusa o djetinjstvu i porodici (“Rani jadi”, “Bašta, pepeo” i “Pješčanik”) u kojoj je Andreas Sam Piščev lik – dječak, Pisac – sam, ali i njegov drug – vršnjak. On lebdi između svih ovih sopstvenih verzija i, u zbiru, dovodi čitaoca do “Grobnice za Borisa Davidoviča” kao uzroka za Piščevu građu “Časa anatomije”, tog udžbenika za moral i intelektualnu čistotu.
Smrt u Piščevom djelu ima nastavak i u Čolovićevom: ovde je u obličju djevojke koja ga, kao Bergmanova simbol-slika Smrti, vodi do novosadskog stratišta i zapravo do “Enciklopedije mrtvih”.
Autor ovog romana koristi fizičke i duhovne seobe kao čin potrage za identitetom i njegovim istovremenim brisanjem: bilo nasilno, od Drugog, ili voljno ka gubljenju nacionalnog.
“Razbrajalica za Andreasa Sama” je svakako ozbiljna dečja igra, ali i igra odraslih sa neizvesnim krajem (izvjesna je samo smrt). Ona je omaž i knjiga-orden dodeljen D. K.-u u 30. godini Piščevog produženog života”, piše o knjizi njen izdavač Vladislav Bajac.
Roman “Vlasnik svega našeg” Nine Savčić objavljen je nedavno u izdanju “Arhipelaga” u ediciji “Zlatno runo”.
Junakinja romana “Vlasnik svega našeg” neočekivano dobija posao u tajanstvenom institutu na obodu Beograda. Ona u tom institutu postaje bibliotekarka na zamjeni. Odlazeći na posao, junakinja ubrzo shvata da je riječ o posve neobičnoj biblioteci, da su ljudi koji rade u tom institutu povezani tajanstvenim i nerazjašnjenim vezama, a da prava priroda tog instituta njoj ostaje nedokučiva. Na tom mjestu započinje košmar u kome junakinja pokušava da razluči šta je san a šta java, šta je stvarnost u kojoj živi, a šta su strahovi koji oživljavaju na temelju njenog svakodnevnog iskustva.
Vlasnik svega našeg je izvrsna i sugestivna priča o gubitku autentičnosti u svijetu u kome ništa nije kao što izgleda. Čak ni knjige, čak ni biblioteke. Ulazak u sistem, oličen u ovom slučaju u institutu, jeste metafora svijeta u kome živimo i u kome pokušavamo da razumijemo okolnosti vlastitog života.
Čitalac romana “Vlasnik svega našeg” suočava se s majstorskim pripovijedanjem i sa važnim pitanjima koje potresaju same osnove njegovog svijeta. Ko je vlasnik svega našeg? Šta mi sve imamo? Čiji je naš svijet? Gdje smo mi u svom životu? To su samo neka od pitanja s kojima čitamo roman Nine Savčić.
“Kontrast izdavaštvo” objavilo je nedavno reizdanje kultnog romana Slavoljuba Stankovića “The Box”.
Radnja ovog romana dešava se u vreme prije nego su Jugoslaviju zadesile sankcije. Vladan, Bili i Cvrle rade kao pakeri za inostranu kompaniju. I lijepo zarađuju. Svako od njih ima validne razloge zbog kojih radi taj posao. Te 1991. godine, pakuju ambasade koje odlaze, ali i novopristigle “goste”, poput Crvenog krsta i raznih nevladinih organizacija.
“Roman o zapakovanoj generaciji. Suviše mladima da bi razumjeli haos koji se oko njih rapidno širi, a opet dovoljno starima da bi nevoljno bili akteri istog.Zašto smo ga reizdali posle dvanaest godina? Zato što smo svi i dalje u kutiji, s tim što mi se čini da kutija postaje sve manja”, kaže izdavač Vladimir Manigoda.
I nagrađivani roman Filipa Grbića “Ruminacije o predstojećoj katastrofi” doživeo je novo izdanje, ovoga puta u izdavačkoj kući “Vulkan”.
Postavivši u središte duševnog života svojih junaka osećanja straha i neuroze, emotivne prenapregnutosti i istovremene ispražnjenosti, roman “Ruminacije o predstojećoj katastrofi” Filipa Grbića, koji je dobio nagradu “Miloš Crnjanski”, dotakao je jedno od najznačajnijih svojstava moderne stvarnosti. Njegovi junaci, stanovnici Beograda, mladi i bespomoćni, nervozni i nasilni, u kolopletu dosade i droge, nasilja i seksa, sugestivno dočaravaju kolorit jednog doba praznine. No, romansijersko zbivanje istovremeno počiva na ubjedljivoj intrigi koja obezbjeđuje zanimljivost i napetost u pripovjedanju, dok mu razuđeni junakovi komentari sebe i svijeta obezbjeđuju intelektualnu nosivost.
Izvor : elle.rs